Miskin Yûnus’un;
“Hak bir gönül verdi bana, ha demeden hayran olur/ Bir dem gelir şâdân (sevinçli) olur, bir dem gelir giryan (ağlayan) olur!
Bir dem sanasın kış gibi, şol zemheri (karakış) olmuş gibi/ Bir dem beşaretten (müjdeden) doğar, hoş bağ ile bostan olur!
Bir dem gelir söyleyemez, bir sözü şerh eyleyemez (açıklayamaz)/ Bir dem dilinden dür (inci) döker, dertlilere derman olur!
Bir dem div olur ya peri, virâneler olur yeri/ Bir dem uçar Belkıs ile, Sultân-ı ins ü can olur!
Bir dem varır mescidlere, yüz sürer anda yerlere/ Bir dem varır deyre (kilise) girer, İncil okur ruhban olur!
Bir dem gelir İsâ gibi, ölmüşleri diri kılar/ Bir dem girer kibr evine, Fir’avn ile Hâman olur!
Bir dem döner Cebrâile, rahmet saçar her mahfile/ Bir dem gelir gümrah olur, Miskin Yûnus hayran olur!” nutku, tam tekmil çok harika bir ebr-i dil/gönül bulutudur.